Na granici između adminstrativnih granica opština Nikšić i Danilovgrad, u Mjesnoj zajednici Bogetići, nalazi se selo Bogmilovići koje je odavno raseljeno,napušteno i zaboravljeno.
Selo je udaljeno oko 20 kilometara od Nikšića, nalazi se na skoro 500 metara nadmorske visine i u njemu sve uspijeva, maslina, vinova loza i smokva, ali stanovnika nema.
Prema podacima Republičkog zavoda za statistiku, na popisu 1948. godine selo je imalo 142 stanovnika, a 2011. umjesto broja stanovnika stajala je crtica.
Jedan od rijetkih koji još uvijek posjeću Bogmiloviće je Slobodan Perović (78), koji dolazi na rodno ognjište i redovno održava starevinu.
U razgovoru za "Dan" Perović kaže da su stanovnici Bogmilovića, sela koje je Bogu milo, ali su svi od njega digli ruke, bili prisiljeni da odu jer nema ni puta ni vode.
– Selo Bogmilovići nalazi se na granici sa danilovgradskom opštinom, ali administrativno pripadamo opštini Nikšić koja nas je potpuno zaboravila. Stanovnici ovog sela bili su priseljeni da odu, posebno kada se škola zatvorila 1978. godine. Oni koji su imali djecu nisu mogli više ovdje živeti i selo se počelo raseljavati. Škola je imala četiri razreda i njoj su prva slova naučili Branko Radojičić, Branko Pavićević i drugi učeni i poznati ljudi - ističe Perović i dodaje da se plač djeteta u ovom selu nije čuo od 70 - ih godina prošlog vijeka.
– Ovdje nisu problem uslovi za život, već to što je država zapustila ovo mjesto i nije napravila ono što je trebalo. Ovdje se država obrukala, a stanovnici su od muke pobjegli - konstatuje Perović i naglašava da je ovo jedno od sela koje je programirano pražnjeno u Crnoj Gori.
– Socijalnistički sistem imao je jednu naglašenu manu, a to je da nije podržavao samostalnog građanina. Samo građanin koji je zavisio od sistema bio je dobar građanin, jer ukoliko ne sluša može biti kažnjen i ostati bez plate. Sa druge strane, seljak je po prirodi stvari samostalniji od radnika koji radi u preduzeću i zbog toga je selo programirano gašeno. To je jedna epoha koja je bila surova prema onima koji imaju svoja imanja. Takvog čovjeka sistem nije podržavao i zato je selo ugašeno – smatra Perović.
On kaže da su seljni makadamski put do Bogmilovića napravili prije 40 godina i da je odavno obećavana njegova rekonstrukcija ali to se nikada nije desilo, pa se danas do sela može doći jedino terenskim vozilom ili malim kamionom nosivosti do pet tona.– Svaka kiša put dodatno uništava i jednostavno odnosi ga.
Obećavana je njegova rekonstrukcija ali do danas ništa nije urađeno, pa smo izgubili nadu da će neko misliti o tome.A da ima boljeg puta mnogi bi se vratili, obnovili kuće, obrađivali imanja, živjeli ovdje i odavde išli na posao u Nikšić ili Danilovgrad.
Država treba za sela da uradi ono što je do nje,a univerzalni odgovor države je uvijek da bi oni napravili seoske puteve ali nema ko da živi u selima, ali ne uzimaju u obzir da bi ljudi živjeli tu da imaju uslove. Selo je potrebno obnavljati da bi opstalo – podvlači Perović.
On je istakao da su bivši stanovnici Bogmilovića spremni da pomognu i da su završili svu administraciju za izgradnju puta.
– Završili smo administrativne radnje i imovinske odnose za put koji sada može i sjutra da počne da se radi, ali prblem su finansije, odnosno 50. 000 eura koje su prekretnica za život ovog sela. To nije velika para za državu, ali jeste za selo u kojem više niko ne živi. Ovo mjesto će imati budućnost ako se napravi put. Dosad je pet kuća obnovljeno, a bilo bi ih mnogo više da ima puta - naglašava Perović.
Коментари (0)
Оставите свој коментар