Piše: književnik i scenarista, prof. dr Dragan Koprivica

Cjelokupnu kulturnu javnost iznenadila je bolna vijest da nas je prerano napustila izuzetna umjetnica, glumica Ivana Mrvaljević, i to upravo u godinama kad je trebalo da doživi punu životnu satisfakciju i postiže još veće umjetničke domete u svojoj biografiji prebogatoj uspjesima.

Ova istaknuta umjetnica i producentkinja ostaće upamćena kao jedna od najvećih crnogorskih glumica novije epohe, Cetinjanka, koja je u svom gradu završila FDU, bila članica i direktorica Gradskog Pozorišta Podgorica, umjetnička direktorica Kraljevskog pozorišta Zetski dom, učestovovala u osnivanju NVO Teatar mladih, magistrirala filmsku i TV produkciju u Italiji, imala zapažene uloge u TV serijama “Budva na pjenu od mora”, “Mješoviti brak”, “Pare ili život”, “Biser Bojane”...

Pamte se njeni sjajni nastupi i u domaćim i stranim teatrima... Igrala je do posljednjeg daha i u predstavi novijeg datuma “Mislim da treba da razgovaramo” i monodrami “Neobjavljeni dnevnik Katerine Radonjić”.

Imao sam zadovoljstvo, kao scenarista, da sagledam neposredan odnos Ivane Mrvaljević prema filmskoj kameri ljetos na Skadarskom jezeru, kad je Senad Šahmanović na Karuču dosnimavao posljednje sekvence filma “Živko Nikolić – nedosanjani san”. 

Tad sam joj u neposrednom razgovoru iskazao puno poštovanje za snagu njene izuzetne empatije tokom snimanja sekvence, u kojoj se junakinje filma u jednoj emotivnoj sceni zahvaljuju velikom reditelju što ih je ovjekovječio za sva vremena.

Najveći reditelj crnogorske kinematografije, Živko Nikolić, ovjekovječio je i predivnu Ivanu Mrvaljević, čiji lik ostaje i u ovom filmu za generacije gledalaca koje dolaze.

Crnogorska filmska i pozorišna scena izgubile su sjajnu glumicu, izuzetnu osobu i pravu intelektualku, koja je zračila šarmom i osmijehom i pored neumoljive boljke, koja je pratila tokom posljednjih godina života, u kojima se hrabro borila sa prolaznošću...