Radoslav Petković rođen je 21. jula 1953. u Beogradu. Petković je od 1983. do 1987. bio glavni urednik časopisa „Književna kritika”. Od 1988. do 1994. godine radio je kao sekretar zadužbine "Ivo Andrić". U periodu od 1994. do 2001. godine djelovao je u statusu slobodnog umjetnika. Od 2001. do 2004. godine bio je generalni direktor Zavoda za udžbenike i nastavna sredstva u Beogradu. Naredno radno mjesto mu je, od februara 2009. pa do odlaska u penziju 2018. u Pokrajinskom sekretarijatu za kulturu AP Vojvodine kao zamenik sekretara i pomoćnik, piše portal SEECult.org
Petković je bio istaknuti prozaista, autor romana, knjiga priča i eseja. Njegove knjige nagrađivane su najuglednijim književnim priznanjima u bivšoj Jugoslaviji i Srbiji.
Objavio je romane „Put u Dvigrad” (1979), „Zapisi iz godine jagoda” (1983), „Senke na zidu” (1985), „Sudbina i komentari” (1993), „Savršeno sećanje na smrt” (2008), „Sudbina i komentari”, dopunjeno izdanje (2022).
Njegov prvi roman osvojio je nagradu "Miloš Crnjanski", a „Sudbina i komentari” ovjenčana je velikim brojem najuglednijih književnih priznanja u Srbiji. Za ovaj roman Petković je dobio NIN-ovu nagradu za roman godine, nagradu "Meša Selimović", Borbinu nagradu za knjigu godine, nagradu kluba Jazzbina i Radija B92 za najbolju knjigu godine. Povodom jubileja NIN-ove nagrade, roman „Sudbina i komentari” je, glasovima književnih kritičara, uvršten u deset najboljih NIN-ovih romana. Za roman „Savršeno sećanje na smrt” dobio je nagradu "Bora Stanković" 2009. godine. Za cjelokupan pripovjedački opus dobio je nagradu "Ramonda serbica" 2008. godine.
Petković je autor dvije zbirke priča: to su „Izveštaj o kugi” (1989), za koju je dobio Andrićevu nagradu, i „Čovek koji je živeo u snovima” (1998), djelo ovjenčano Vitalovom nagradom za knjigu godine.
Objavio je i esejističke knjige: „Ogled o mački” (1995), „O Mikelanđelu govoreći” (2006), „Vizantijski internet” (2007), „Upotreba vilenjaka” (2008) i „Kolumbovo jaje” (2017) za koju je dobio je nagradu "Dušan Vasiljev", a za rukopis „Upotreba vilenjaka” nagradu "Istok – Zapad" istoimene zaječarske biblioteke "Svetozar Marković".
Djela su mu prevođena na francuski, engleski, mađarski, grčki, italijanski, slovenački, slovački, njemački i bugarski.
