Đinđić, dugogodišnji lider Demokratske stranke, prvak DOS-a, prva ličnost promjena 5. oktobra 2000. godine, imao je tada 50 godina.

Na poziciji prvog čovjeka Vlade Srbije bio je od 25. januara 2001, kada je zamijenio prelazni kabinet Milomira Minića obrazovan krajem oktobra 2000. godine.

U politički život ušao je u studentskim danima, kada je uglavnom imao radikalno lijeve ideje. Bio je aktivan u studentskoj organizaciji na Filozofskom fakultetu i zainteresovan za nasljeđe anarhizma. Navodno mu je posebno tada bio blizak Kroptkin, anarhista, a potom i mislioci Frankfurtske škole. 

Zoran Đinđić rođen je u Bosanskom Šamcu, 1. avgusta 1952. godine. Otac, vojno lice, tamo se nalazio po zahtjevima službe. 

Desetak godina živio je u Travniku, gdje je započeo i srednju školu. Posljednja dva razreda završio je u Beogradu, u Devetoj gimnaziji.

Upisao je potom studije filozofije na Univerzitetu u Beogradu. Bile su to godine uzburkanih studenstkih aktivnosti, neposredno nakon događanja 1968. godine. 

Uspjelo mu je da se nametne u Savezu studenata Filozofskog fakulteta. 

Već tada je privođen. Suđeno mu je u Ljubljani novembra 1974. godine. Šestoricu tada procesuiranih studenata izbavio je pritisak međunarodne javnosti. Navodno se njemački kancelar Vili Brant zauzeo za njega. 

Osnovne studije na Filozofskom fakultetu u Beogradu završio je 1974. godine.

Dalje usavršavanje nastavio je u Njemačkoj, u Frankfurtu, pa u Konstancu, gdje je doktorirao 1979. godine sa tezom "Problemi utemeljenja kritičke teorije društva", a mentor mu je bio Jirgen Habermas, jedan od najistaknutijih filozofa druge polovine 20. vijeka.

U Jugoslaviju se vratio 1989. godine, kada sa grupom od 12 intelektualaca učestvuje u obnavljanju Demokratske stranke. Paralelno, bavio se biznisom, manje ili više uspješno. 

U to vrijeme, nije se više zanosio idejama radikalne ljevice, postao je uglavnom klasičan građanski liberal.

Uspjelo mu je da se izbori za čelno mjesto Demokratske stranke januara 1994. godine, umjesto Dragoljuba Mićunovića. Na čelu Demokratske stranke nalazio se do smrti, marta 2003. godine.

Bio je istaknuti prvak opozicije režimu devedesetih i predvodio više političkih akcija u borbi protiv vlasti Slobodana Miloševića.

Kao jedan od čelnika koalicije "Zajedno" 21. januara 1997. godine izabran je za gradonačelnika Beograda, ali je ubrzo smijenjen voljom koalicionih partnera.

Bio je ključna ličnost političkih promjena 2000. godine, kao šef centralnog izbornog štaba i koordinator promotivne kampanje Demokratske opozicije Srbije (DOS) za savezne izbore 24. septembra 2000. godine.

Američki nedjeljnik "Tajm" je u septembru 1999. godine uvrstio Đinđića među 14 vodećih evropskih političara trećeg milenijuma.

Dobitnik je ugledne njemačke nagrade "Bambi" za 2000. godinu u oblasti politike, a 2002. u Pragu je primio nagradu Fondacije "Polak" za doprinos razvoju demokratije u Srbiji.

Autor je više knjiga ("Subjektivnost i nasilje", "Jesen dijalektike", "Jugoslavija kao nedovršena država", "Srbija ni na istoku ni na zapadu") i niza filozofskih i politikoloških eseja. 

Bavio se takođe prevođenjem, a posebno aktivno političkom publicistikom. Bio je zastupnik ideje evropskih integracija, uvjeren da je to najbolji put za Srbiju, uprkos brojnim preprekama, ne samo u Srbiji. 

Ubijen je u atentatu 12. marta 2003. godine. Pogođen je hicem u grudi, u dvorištu zgrade Vlade Srbije, u 12.25 časova.

Njegov tjelohranitelj Milan Veruović je tom prilikom teško ranjen.

Ubrzo potom je proglašeno vanredno stanje i pokrenuta akcija "Sablja", koja je prethodno već bila pripremljena u okviru namjeravanog obračuna sa organizovanim kriminalom. 

Tada su pohapšeni, a nakon troipogodišnjeg procesa i osuđeni, članovi kriminalne grupe "Zemunski klan", čiji su pripadnici i saradnici bili među organizatorima i izvršiocima ubistva. 

Među izvršiocima su bili i pojedini pripadnici tadašnje Jedinice za specijalne operacije, koja je potom rasformirana. 

Prema presudi, Milorad Ulemek Legija, koji je osuđen na 40 godina zatvora, naredio je Zvezdanu Jovanoviću, pripadniku JSO, da ubije Đinđića.