Marko Begović, konsultant za međunarodnu javnu politiku i bivši v.d. direktora Uprave za sport komentarišući dešavanja na političkoj sceni u Crnoj Gori smatra da su Pokret Evropa sad, Demokrate i partije nacionalnih zajednica Albanaca, Hrvata i Bošnjaka u obavezi da što prije postignu dogovor oko platforme za Evropu.

Begović dodaje da ta platforma mora biti zasnovana na evropskim, civilizovanim vrijednostima, uključujući meritokratiju.

Njegov stav prenosimo u cjelosti:

Post-DPS, odnosno 42. Vlada Crne Gore nije radila dobar posao. Građani su 30. avgusta glasali protiv korupcije, nepotizma, negativne selekcije i organizovanog kriminala.

Da građani idu u korak sa savremenim tendencijama, recentna istraživanja govore u prilog da većina u Crnoj Gori želi rješavanje suštinskih problema koji se ogledaju u uspostavljanju vladavine prava, predvidljivog i servisno orijentisanog sistema javne uprave i članstva u Evropskoj uniji.

Nažalost, sa dobrim dijelom neiskusnih i partijskom kombinatorikom u smislu imenovanja kadrovima na najvišim pozicijama, očuvao se sistem DPS-a koji se bazira na nepotizmu i negativnoj selekciji.

Takva vlada je sa razlogom morala biti rekonstruisana iz temelja, ali vlada DPS/URA/SNP je dovela do vrijednosnog haosa. Umjesto da se preuzme odgovornost za arhitekturu i rezultate rada, pokušalo se sa uzrokom problema rješavati posljedice. 

Sve što je uslijedilo nakon posljedica je crnogorske specifičnosti. S jedne strane, hapse se predstavnici vodećih pravosudnih funkcija, ostalih državnih ali i visokoškolskih institucija, s druge strane, sklapaju se partnerstva sa onima za koje se prethodno tvrdilo da su kriminalci prethodnog režima, uz bizarnosti da i dalje ne znamo ko je švercovao 1.4 tonu kokaina.

Takođe, umjesto ozbiljnih reformskih zahvata, u prvi plan su kandidovane teme koje oštro dijele crnogorsko društvo. Nastavilo sa poharom prirodnih resursa i finansiranjem partijskih i partikularnih interesa preko budžetske rezerve. Paralelno, neustavno formirana skupštinska većina glasala je za nekoliko zakona kojima su se ne samo odložili izbori, već dovelo do izbornog inžinjeringa.

No, ovo nije nikakva novina.

Pokret Odupri se i protesti koje je organizovala grupa građana ukazao je na veoma važan momenat u demokratizaciji crnogorskog društva. Pojedinci i sami pokret imali su mnogo veći legitimitet, nego partije tadašnje opozicije.

Koliko građani nemaju povjerenje u politički sistem, dodatno su potvrdili lokalni u Podgorici i nedavno održani predsjednički izbori. Prema tome, ne smije čuditi strah partitokratije, tj. žiro-račun političara od pojave novih pokreta i aktera.

Nedavno, između predsjedničkih i parlamentarnih izbora, crnogorsko društvo živi permanentne afere i tabloidizaciju. Prethodno je dovelo do dodatnog urušavanja ionako slabih institucija javnih vlasti i apatije kod građana.

Prepisivanje, plagiranje, 13. plata u sred juna pred izbore ili dodjela bonusa za one za koje je nezavisna revizija utvrdila da posluju nezakonito, kumulativno predstavlja novi negativni standard. Njima odgovara status quo, pa ne smije čuditi podatak da je Crna Gora je šampion u dužini trajanja pregovora sa Evropskom unijom (Turska je posebna geopolitička priča), jer zemlja sa pola miliona stanovnika, preko deset godina ne uspijeva da ispuni minimum standarda.

Naprijed iznijeto predstavlja alarm da se, uz podršku evropskih partnera uhvati posljednji voz za normalnost.

Naime, pred Evropom sad, Demokratama i partijama nacionalnih zajednica Albanaca, Hrvata i Bošnjaka je obaveza da što prije postignu dogovor oko platforme za Evropu.

Taj dogovor bi ujedno poslao u političku prošlost one kojima je demagogija i primitivizam dominantan diskurs, a klijentelizam manir djelovanja, dok će ostali biti prinuđeni da prate.

Platforma mora biti zasnovana na evropskim, civilizovanim vrijednostima, uključujući meritokratiju. Crnoj Gori je neophodan državnički odnos, a ne buka i bijes nesposobnih koju živimo trenutno.

Ukoliko pak ne dođe do političkog konsenzusa pomenutih aktera u odnosu na evropske integracije, Crna Gora gubi narednu deceniju, pa je izvjesno da će sa sadašnjih pola miliona stanovnika naša država da se svede na trista hiljada. Tada više ništa neće biti važno”.