Već nekoliko decenija potpuno je legalno i legitimno protjerivati Srbe sa njihovih vjekovnih prostora. Radili su to u Krajini, pokušali u Bosni, započeli na Kosmetu, a danas žele da stave pečat apokalipse na sjeverne Srpske Kosmetske opštine, kazao je Vladimir Dobričanin, poslanik Ujedinjene Crne Gore.
– Da li više vrijedi obraćati se bilo kojoj evropskoj i svjetskoj instituciji? Da li se vrijedi obratiti onima koji su bacili pravo pod noge i obesmislili Ujedinjene nacije i Rezoluciju 1244?
Da li se obratiti onima koji danas kukaju nad Ukrajinom, a na samom kraju XX vijeka su bjesomučno ubijali Srbe u ratu koji je najnepravedniji u ljudskoj istoriji srazmjerno vojnoj snazi ali i jedan od najčasnijih jer se David opet suprotstavio Golijatu napisao je Dobričanin na Fejsbuku.
Istakao je da je srpski narod na Kosmetu opet, po ko zna koji put, ostavljen da se sam brani.
– Ništa novo… tvrd je to narod… zna on kako će, u to ne sumnjajte!
Dvije slike su, svaka na svoj način prikazale realnost života na Kosovu i Metohiji.
Prva, snajper na prozoru Opštine Zvečan, institucije koja bi trebala da garantuje suživot i građansku sigurnost – ističe Dobričanin.
Upravo su te riječi, kako kaže, potpuno nepoznate Kurtijevim kerberima koji su nasljednici ili upravo (sa)učesnici u zločinima onih koji su ubijali, klali, palili u krečanama i prodavali organe Srpskih mučenika danas zgroženim Evropljanima.
– Ovaj snajper je uperen u svakog Srbina i svaku Srpkinju, ne samo na Kosmetu već i u Beogradu, Banjaluci, Podgorici, Čikagu, Londonu, Beču…
Ovaj snajper se sprema da ponovo puca u Milicu Rakić, i mnoge druge Milice, Dušane, Miloše i Lazare smo zato što su Srbi.
Druga slika. Neko bi, na prvi pogled prokomentarisao dignut srednji prst kao čin nevaspitanja ovog malog, a velikog čovjeka, Srbina, junaka.
Ne, prijatelji moji, ovaj mali se rodio i porastao na Kosmetu. On nije rastao uz zelene parkove i nepregledne ravnice. Njegova rijeka, njegov Ibar nije bila rijeka na kojoj se kupao i lovio svoju prvu ribu. NE! Ibar je za njega granica, nepremostiva međa između njega i onih koji su mu oteli normalno odrastanje – ističe Dobričanin.
On, navodi Dobričanin, ovako mali, već zna za nasilje i smrt. On zna za most koji ne spaja već razdvaja njega i njegovu porodicu od nečovječnog progona koji je ovih dana više nego zloslutna realnost!
– Njegov podignuti srednji prst nije ruganje niti prijetnja. Taj prst je mač, taj prst je njegov mali ali gromoglasni urlik da odvade nema nazad! Ovaj prst je njegov prkos prema nečemu što ga plaši!
Živ nam i zdrav bio, junače!
Kosmet će i dalje biti srce Srbije!
Dogodine u Prizrenu… možda i ove… Bog zna – napisao je Dobričanin.
