Slijedeći konvencije nauke o materijalima, naučnici su skovali naziv golden za tu inovaciju, koja pokazuje jedinstvena svojstva kojih zlato nema u svom trodimenzionalnom dvojniku.

Ako materijal učinite izuzetno tankim, događa se nešto izvanredno - kao i s grafenom, ističe Šun Kašivaja  naučnik za materijale sa Univerziteta Linköping u Švedskoj. Objašnjava da zlato može postati poluvodič kada se svede na debljinu sloja od tek jednog atoma.

Uprkos prirodnoj tendenciji zlata da se skuplja, prethodni napori da se stvori dvodimenzionalna konfiguracija nisu uspjeli, dajući višeatomske ploče ili monoslojeve neodvojive od drugih materijala. Napredak je, međutim, došao neočekivano za Kašivaju i njegov tim dok su eksperimentirali s drugim materijalom, električno vodljivom keramikom, titan silicijum karbidom.

- Počeli smo s električno vodljivom keramikom koja se zove titan silicijum karbid, gdje je silicijum u tankim slojevima. Onda je ideja bila premazati materijal zlatom kako bismo uspostavili kontakt. Ali kada smo komponentu izložili visokoj temperaturi, sloj silicijuma je zamijenjen zlatom unutar osnovnog materijala - objašnjava fizičar za materijale Lars Hultman sa Univerziteta Linköping.

Njihov izazov ležao je u izvlačenju supertankih slojeva zlata između slojeva titana i ugljenika koji ga okružuju. Prevladavanje ove prepreke zahtijevalo je tehniku koja uključuje Murakamijev reagens, otopinu za obradu metala koja nagriza ugljenik i boja čelik. Eksperimentišući s različitim koncentracijama i vremenskim okvirima, uspješno su uklonili okolne materijale, ostavljajući zlatni sloj netaknutim, piše Zimo.hr.

Međutim, proces je bio delikatan, zahtijevajući tamu kako bi se spriječilo oslobađanje cijanida iz nusprodukta navedene otopine. Osim toga, uveden je surfaktant (površinski aktivna tvar koja smanjuje napetost tečnosti) kako bi se spriječilo uvijanje i nakupljanje zlatnog sloja.

Dobijeni stabilni golden pokazuje svojstva poluvodiča, nudeći nove mogućnosti u poljima kao što su pročišćavanje vode i hemijska proizvodnja. Studija o navedenom otkriću objavljena je u časopisu Nature Synthesis.