Patrijarh Srpske pravoslavne crkve Porfirije ustoličen je danas u Pećkoj patrijašiji.
U drevni sveti tron arhiepiskopa pećkih i Patrijaraha srpskih uveli su ga najstariji arhijereji - mitropolit dabrobosanski Hrizostom i mitropolit crnogorsko - primorski Joanikije.
Mitropoliti su uručili 46. patrijarhu i 57. poglavaru Srpske pravoslavne crkve simbole patrijarha - panagiju, odnosno ikonu koju episkop nosi na prsima, a na kojoj je predstavljena Bogorodica sa malim Hristom na rukama, dok je na drugoj strani Isus Hristos ili Sveta Trojica u vidu tri anđela, zatim žezal - štap i svečanu odeždu - zelenu mandiju.
- Mnogi će danas govoriti o miru, a čitavom svijetu nerijetko žele nemir. Program naše Crkve i ovoga patrijarha je mir, samo mir – praštanje i mir sa onima koji su nam najbliži. Mir kao jedina mogućnost opstanka. Treba svi na Balkanu da znaju da su naša djeca nama ovde najbitnija i mi moramo da im obezbijedimo mir. Zato sa ovoga svetom mjesta poručujemo i Srbima i Albancima i svima koji žive na ovim prostorima - čuvajmo jedni druge, mir je dio Božjeg promisla za ljudski rod i cio svijet- poručio je patrijarh u prvoj besjedi sa Pećkog trona.
Manastirsko dvorište bilo je prepuno vjernika, koji su pristigli iz svih krajeva Kosova i Metohije, kao i iz centralne Srbije.
Patrijarh Porfirije je na Kosovo i Metohiju stigao u petak kada je prvo posjetio Prizren, a u kasnim večernjim satima stigao je u Pećku patrijaršiju - tradicionalno sjedište u kojoj su vjekovima ustoličavani srpski patrijarsi.
Sjedište Pećke patrijaršije je bilo u Pećkom manastiru, a osnovni naslov poglavara bio je arhiepisop pećki i patrijarh srpski.
Istorija Pećke patrijaršije dijeli se na tri perioda i to tako da prvi obuhvata period od 1346. do 1463. godine, zatim od 1463. do 1557. i od 1557. do 1766.
Autokefalnu Srpsku arhiepiskopiju 1219. godine ustanovio je Sveti Sava, a ta srednjevjekovna Srpska arhiepiskopija naziva se Žičkom, odnosno Pećkom ili Žičko-pećkom arhiepiskopijom i obuhvatala je sve episkopije na području Srpske kraljevine.
U vrijeme stvaranja Srpskog carstva uzdignuta je 1346. godine na stepen patrijaršije, a na saboru koji je održan u Skoplju, srpski arhiepiskop Joanikije II je proglašen za prvog srpskog patrijarha, sa prestolom u Pećkom manastiru.
Krajem 14. veka i tokom 15. vijeka, sve episkopije potpale su pod novouspostavljenu tursku vlast, a period borbe za opstanak Pećke patrijaršije započeo je nakon smrti srpskog patrijarha Arsenija II, 1463. godine.
Borba za obnovu Pećke patrijaršije uspješno je okončana 1557. godine i to izborom srpskog patrijarha Makarija, rođaka Mehmed-paše Sokolovića.
Dva vijeka nakon toga, česti ustanci i seobe Srba iz Osmanskog carstva oslabile su srpsku crkvu i uzdrmale samostalnost Pećke patrijaršije koju su 1766. godine uspjeli da ukinu fanarioti zajedno sa turskim vlastima.
Pećka patrijaršija je ponovo uspostavljena 1920. godine, a prvi patrijarh koji je u Pećkom manastiru ustoličen, nakon obnavljanja patrijaršije, je patrijarh Dimitrije i to 24. avgusta 1924. godine.
Kasnije su u Pećkoj patrijaršiji ustoličeni i njegovi naslednici na tronu Svetog Save - patrijarh Varnava 6. jula 1930, patrijarh Gavrilo početkom avgusta 1938, patrijarh German 29. maja 1960, patrijarh Pavle u julu 1994. godine i patrijarh Irinej u oktobru 2010