Tog kobnog utorka, 11. septembra 1973. godine, JAT-o avion, registracionih oznaka "YU-AHD", saobraćao je na redovnoj liniji Beograd - Sarajevo, preko Skoplja i Titograda.
Pored šest članova posade, u njemu je bilo 35 putnika iz svih krajeva Jugoslavije, a najviše iz tadašnje Makedonije. Za komandama je bio jedan od najboljih jugoslovenskih pilota toga vremena, major Živojin Malgić.
Kontrola leta izgubila je kontakt sa avionom u 9 sati i 31 minut u trenutku kada su svi putnici i članovi posade stradali u stravičnoj eksploziji. Brzinom od 400 kilometara na sat, Karavela se zakucala u vrh planine. Mjesto udara je vidljivo i danas.
Mještani okolnih sela prvi su došli na mjesto nesreće. Međutim, niko nije preživio stravičnu eksploziju. Identifikacija poginulih trajala je dvije sedmice.
Indentifikovano je samo 26 osoba. Njihove ostatke su preuzele porodice. S druge strane, neidentifikovani, njih 18, sahranjeni su u zajedničkoj grobnici na gradskom groblju Čepurci.
Nesreća na Maganiku je jedna od najvećih avionskih u bivšoj Jugoslaviji. Nikada sa sigurnošću nije utvrđen tačan uzrok, ali propusta je bilo više.
Tehnički problemi, neadekvatno sastavljena posada, loše funkcionisanje navigacionog uređaja, sve u kombinaciji sa lošim vremenskim uslovima. Na najvišoj koti Maganika nalazi se spomen obilježje koje čuva sjećanje na ovu tragediju.
