Obrazloženje presude prenosimo integralno:
"Objava presude u predmetu protiv okrivljene V.M., zbog krivičnog djela zloupotreba službenog položaja iz čl.416 st.1 Krivičnog zakonika Crne Gore:
Viši sud u Podgorici je dana 04.11.2024. godine, u 12,00 časova, donio i javno objavio presudu, kojom je okrivljena V.M. oglašena krivom, zbog izvršenja krivičnog djela zloupotreba službenog položaja iz čl.416 st.1 Krivičnog zakonika Crne Gore i osuđena na kaznu zatvora u trajanju od 6 (šest) mjeseci.
Ocjenom dokaza provedenih tokom postupka, sud je nesumnjivo utvrdio, prije svega, da je dana 23.01.2019. godine, okrivljenoj M.V., kao tadašnjoj predsjednici Vrhovnog suda Crne Gore, dostavljen podnesak grupe građana, kojim je obaviještena da je pred Osnovnim sudom u Kotoru u toku krivični postupak u predmetu K.br.159/18, protiv sudije Osnovnog suda u Rožajama, Z.M. sa molbom da, shodno čl.108 Zakona o sudskom savjetu i sudijama, protiv tog sudije, sprovede disciplinski postupak, a da bi, na osnovu čl.121 istog zakona, bilo primjereno do okončanja tog krivičnog postupka, udaljiti ga od vršenja sudijske funkcije koju nesmetano obavlja, a na suđenjima u krivičnom postupku koji je protiv njega u toku, sebe predstavlja kao sudiju krivičara, što je krajnje neprihvatljivo, povodom kojeg podneska je u Vrhovnom sudu Crne Gore formiran predmet poslovne oznake IV-1-Su 7/19, iz kojeg su navedene činjenice bez sumnje utvrđene, a što nije sporila ni okrivljena u odbrani u prethodnom postupku i na glavnom pretresu.
Dalje, sud je našao da iz provedenih dokaza nesumnjivo proizilazi da je, postupajući po navedenom podnesku grupe građana, okrivljena V.M. dopisom od 05.02.2019. godine, zatražila od predsjednika Osnovnog suda u Kotoru, informacije o predmetu formiranom protiv sudije Z.M. kao i dostavljanje optužnog akta nadležnog tužilaštva, shodno čemu joj je i dostavljeno obavještenje IV-1-Su.11/19 od 12.02.2019. godine, da se pred Osnovnim sudom u Kotoru, vodi krivični postupak protiv okrivljenog Z.M. zbog krivičnog djela ugrožavanje sigurnosti iz čl.168 st.1 KZCG i krivičnog djela laka tjelesna povreda iz čl.152 st.2 u vezi st.1 KZCG, po optužnom predlogu Osnovnog državnog tužilaštva u Kotoru Kt.br.383/17 od 04.06.2018. godine, koji je i dostavljen u prilogu obavještenja, kako to proizilazi iz spisa predmeta Vrhovnog suda Crne Gore IV-1-Su 7/19, a što takođe nije sporila okrivljena u odbrani i potvrdio je navodima iskaza u prethodnom postupku i na glavnom pretresu, svjedok B.V. Konačno, sud je našao da je činjenica da je nakon prijema navedenih akata, okrivljena na unutrašnjem omotu navedenih spisa, službenom zabilješkom konstatovala "do okončanja postupka ne nalazim za cjelishodno i opravdano preduzimati bilo kakve radnje, rođačka svađa” i upisujući “a/a”, arhivirala predmet, takođe utvrđena uvidom u iste spise, a navodima odbrane nije učinila spornom ni okrivljena V.M.
Kod prednje opisanog nesumnjivog činjeničnog utvrđenja iz kojeg proizilazi da je predmetnim podneskom, grupa građana obavijestila okrivljenu V.M. (tadašnju predsjednicu Vrhovnog suda Crne Gore i člana Sudskog savjeta Crne Gore), o krivičnom postupku koji je bio u toku pred Osnovnim sudom u Kotoru, protiv sudije Z.M. sa molbom da se shodno Zakonu o sudskom savjetu i sudijama, protiv tog sudije sprovede disciplinski postupak i da se na osnovu čl.121 istog zakona, do okončanja krivičnog postupka, udalji od vršenja sudijske funkcije (koju nesmetano obavlja i na suđenjima u krivičnom postupku koji je protiv njega u toku, sebe predstavlja kao sudiju krivičara, što je krajnje neprihvatljivo), imajući u vidu odredbu čl.121 st.1 tač.2 Zakona o sudskom savjetu i sudijama, kojom je propisano da će sudija biti privremeno udaljen od dužnosti, ako se protiv njega pokrene krivični postupak za djelo koje ga čini nedostojnim za vršenje sudijske funkcije, kao i st.3 istog člana i zakona, kojim je propisano da odluku o privremenom udaljenju od dužnosti donosi Sudski savjet, jasno se zaključuje da je postupanje po podnijetom podnesku grupe građana bilo u nadležnosti Sudskog savjeta Crne Gore, a ne okrivljene V.M. koja je na prethodno opisani način, postupala mimo svojih ovlašćenja, koja je imala kao predsjednik Vrhovnog suda Crne Gore, u smislu odredbe čl.30 st.1 i 2 Zakona o sudovima. Naime, u tom pravcu, sud je cijenio neprihvatljivim navode okrivljene da je navedena službena zabilješka na unutrašnjem omotu spisa, bila namijenjena za njenu ličnu i internu upotrebu, te da je imala dejstvo samo za nju i njen kabinet. Međutim, upravo sadržina podneska grupe građana, kojim se tražilo udaljenje od vršenja sudijske funkcije sudije Z.M. do okončanja krivičnog postupka koji je bio u toku protiv njega, sa pozivom na čl.121 Zakona o sudskom savjetu i sudijama, shodno kojem će sudija biti privremeno udaljen od dužnosti, ako se protiv njega pokrene krivični postupak za djelo koje ga čini nedostojnim za vršenje sudijske funkcije, o čemu odluku donosi Sudski savjet, upućuje na jedini zaključak da se u konkretnom slučaju morao sprovesti postupak ispitivanja ispunjenosti zakonskih uslova za privremeno udaljenje sudije od dužnosti, što je bilo u nadležnosti Sudskog savjeta, a ne u nadležnosti okrivljene, da za svoje lične i interne potrebe, postupa i arhivira predmet, te na taj način onemogući nadležni organ da postupa po zakonu, a omogući sudiji Z.M. da u periodu od 18.02.2019. godine do 20.07.2020. godine, ostvaruje punu zaradu, radeći kao sudija Osnovnog suda u Rožajama.
Postupanjem okrivljene na prethodno opisan način, ni predsjednik, ni ostali članovi Sudskog savjeta, nijesu imali saznjanja o krivičnom postupku koji je bio u toku pred Osnovnim sudom u Kotoru, pa nijesu ni mogli odlučivati o privremenom udaljenju sudije Z.M. o čemu su se kao svjedoci, na međusobno saglasan način, uvjerljivo izjasnili u prethodnom postupku i na glavnom pretresu, a što je u saglasnosti i sa sadržinom svih zapisnika o sjednicama Sudskog savjeta, koje su se održavale u periodu od 18.02.2019. godine do 20.07.2020. godine, na kojima nije bilo riječi o krivičnom postupku pred Osnovnim sudom u Kotoru, osim na sjednici održanoj dana 20.07.2020. godine, kada je konstatovan prestanak funkcije sudiji Z.M. u skladu sa čl.121 Ustava Crne Gore, kojim je predviđeno da sudiji prestaje funkcija ako to sam zatraži, dakle, tek nakon što je sam zatražio da mu prestane funcija i nakon obraćanja nevladine organizacije Akcije za ljudska prava, kojim je obavješten savjet da je sudija Z.M. pravosnažno osuđen, pa iako je okrivljena, kao član savjeta, na svim tim sjednicama, imala mogućnost i predlaganja da se raspravljanje o ovom pitanju, uvrsti u tačku dnevnog reda, shodno čl.14 st.2 Poslovnika Sudskog savjeta.
Kod prednje opisanog činjeničnog utvrđenja, imajući u vidu da prekoračenje granica službenog ovlašćenja (kao jedna od alternativno određenih radnji, koje čini obilježje krivičnog djela zloupotreba službenog položaja iz čl.416 st.1 Krivičnog zakonika Crne Gore), postoji kada službeno lice preduzima radnje izvan granica svog službenog ovlašćenja i izvan svoje stvarne nadležnosti, a koje službene radnje su u nadležnosti drugog službenog lica ili drugog organa, čime se sebi ili drugom pribavlja korist, drugom nanosi šteta ili teže povrijeđuje pravo drugog, jasno i bez sumnje se izvodi zaključak da je okrivljena V.M. preduzimanjem radnji izvan granica svog službenog ovlašćenja i izvan granica svoje stvarne nadležnosti, pribavila korist Z.M.u vidu neudaljavanja od vršenja sudijske funkcije i ostvarenja prava na punu zaradu u periodu od 18.02.2019. godine do 20.07.2020. godine, u kojem je jedino imao pravo na smanjeni dio zarade, jer su bili ispunjeni zakonski uslovi za njegovo privremeno udaljenje od dužnosti.
Neprihvatljivim su cijenjeni i navodi odbrane okrivljene iz prethodnog postupka, kojima je tvrdila da je o predmetnom podnesku grupe građana obavijestila Sudski savjet, nakon što je dobila izjašnjenje od predsjednika Osnovnog suda u Kotoru, što je obesnaženo iskazima svih saslušanih svjedoka koji su u spornom periodu bili predsjednik i članovi Sudskog savjeta, kao i ocjenom ostalih provedenih dokaza, a i njenom odbranom na glavnom pretresu, kada je ipak navela da nikoga nije obavjestila o podnesku podnijetom Vrhovnom sudu Crne Gore.
Cijeneći psihički odnos okrivljene prema učinjenom krivičnom djelu, sud je našao da je postupala sa direktnim umišljajem, jer je bila svjesna svoga djela, čije izvršenje je htjela, odnosno, bila je svjesna da prekoračenjem granica svog službenog ovlašćenja i pribavljanjem koristi Z.M. kako je to prethodno obrazloženo, čini krivično djelo, a to je i htjela, na koji način su u radnjma okrivljene ostvarena sva obilježja krivičnog djela zloupotreba službenog položaja iz čl.416 st.1 Krivičnog zakonika Crne Gore.
Odlučujući o kazni, sud je u smislu čl.42 Krivičnog zakonika Crne Gore, cijenio sve okolnosti od kojih zavisi da kazna bude manja ili veća, pa je od olakšavajućih okolnosti na strani okrivljene, cijenio porodične prilike - majka dvoje djece i raniju neosuđivanost, dok otežavajućih okolnosti nije bilo, te je osudio na kaznu zatvora u trajanju od 6 (šest) mjeseci, nalazeći da je ovako odmjerena kazna zatvora srazmjerna težini učinjenog krivičnog djela i ličnosti okrivljene kao učinioca, te da predstavlja onu krivičnu sankciju koja je neophodno potrebna za postizanje svrhe kažnjavanja iz čl.32 Krivičnog zakonika Crne Gore, tj. da okrivljena ubuduće neće činiti krivična djela, u okviru opšte svrhe propisivanja krivičnih sankcija iz čl.4 st.2 Krivičnog zakonika Crne Gore.
Kako je okrivljena oglašena krivom, sud je, shodno čl.226 i 229 Zakonika o krivičnom postupku, obavezao da plati troškove krivičnog postupka u iznosu od 137,50 eura, kao i da na ime sudskog paušala, uplati iznos od 50,00 €, koji je odmjeren srazmjerno dužini trajanja i složenosti ovog postupka i imovnom stanju okrivljene, a sve prednje u roku od 15 dana od dana pravosnažnosti presude.
Detaljniji razlozi presude biće napisani u pisanom otpravku, protiv koje presude se može izjaviti žalba Apelacionom sudu Crne Gore, u roku od 15 dana od dana prijema, a preko ovog suda".
