Ovo se navodi se u novom istraživanju Filipa Mezgera sa univerziteta Cerntralne Floride u Orlandu, prenosi naučni žurnal Ikarus.Ističe se da svako spuštanje ili lansiranje svemirskih letilica stvara oblake prašine koja ogromnom brzinom, poput sićušnih projektila, putuje kilometrima površinom Mjeseca.
Istraživanje ukazuje da bi prašina koja se podiže prilikom slijetanja svemirskih letjelica mogla da predstavlja mnogo veći problem nego što se pretpostavljalo.
U prilog toj tvrdnji navodi se primjer relativno male letjelice Apolo 16 čiji su motori, prilikom prizemljenja, podigli čak 24 tone prašine, a te čestice, kaže Mezgera, mogu da lete stotinama hiljada kilometara oko Mjeseca ogromnom brzinom, jer nema atmosfere koja može da ih uspori.
Mnogo veće oblake prašine podizaće jači motori većih svemirskih letjelica, poput novog modela Staršip, tvdri ovaj naučnik i dodaje da je ova prašina drugačija od zemljine, jer se radi o česticama minerala sa veoma oštrim ivicama, što čini da prijanjaju za svaku površinu.
Mjesec je milijardama godina bombardovan raznim vrstama objekata i taj proces je uklonio elektrone sa čestica prašine i učinio da se bukvalno lijepe za odijela kosmonauta, kao i za sve druge površine. Te čestice lako ulaze u nezaštićene djelove svemirske opreme, naročito mehaničke zglobove i zglobove svemirskih odijela, i prouzrokuju razne vrste kvarova i tehničkih komplikacija.
Tokom poslednjeg boravka ljudi na Mesecu u sklopu misije Apolo 17 odijela kosmonauta su u potpunosti bila prekrivena prašinom, koju su sa sobom unijeli i u svemirski brod, a ostatci tih oštrih čestica pronađeni su i u plućima članova posade.
Jedno od rješenja tog problema moglo bi biti da se sva svemirska oprema proizvodi od materijala glatkih površina bez otvora i zglobova, kao i da se lansirne i rampe za spuštanje okruže visokim zidovima, kako bi se sprečilo širenje kovitlaca desetina tona čestica prašine sa velikim ubrzanjem.
Roverima i drugoj opremi koja se kreće površinom Mjeseca biće potrebni specijalni štitnici od prašine, dok će prostorije u kojima obitavaju ljudi morati da budu potpuno odvojeni od skladišta opreme, tvrdi Mezger.
Inače, cijela površina zemljinog satelita pokrivena je veoma rastresitim slojem prašine i kamenja različite veličine, čija debljina varira od pet do 10 metara. Taj površinski sloj Mjeseca sadrži silikon dioksid, aluminijum oksid, magnezijum i titanijum oksid, kao i manje količine soli, kalijuma i cinka.
