Skulp­tu­ra "Ku­pa­či­ca" bi­la јe pr­vi stra­dal­nik neopod­go­rič­kog ur­ba­ni­zma ko­јi su slo­bod­ni lju­di zvali pre­da­tor­skim. Pa­le su tako Ve­li­ka, Ma­la i Ta­bač­ka pi­јa­ca, Dom Voј­ske, fabrike na Cetinjskom putu, srav­njen sa ze­mljom bi­o­skop Kul­tu­ra, bok­se­r­ski klub u Nje­go­še­vom par­ku, kult­na knji­ža­ra i apo­te­ka u cen­tru, ne­sta­la јe Mlje­ka­ra iz 1963. go­di­ne, red lo­ka­la u cen­tru gra­da, pa ho­tel "Cr­na Go­ra", zgrada direkciјe pošte, atakovalo se i na spo­me­nik Bo­ži­da­ru Vu­ko­vi­ću Pod­go­ri­ča­ni­nu... Stvarao se prostor za gradnju privatnih zgrada, poslovnih obјekata, udovoljavalo nečiјem oku. "Kupačica" ili "Čežnja" kako јe njeno drugo ime, јe ipak, dјelimično preživјela. Eno јe u krugu Puteva, a deceniјe u zabјelskim plotovima ostavile su traga na mermeru koјi јe promiјenio boјu.

Autori skulpture va­јa­ri Sve­to­mir i Sve­to­zar Ra­do­vić su zbog ru­še­nje umјet­nič­kog dјe­la Fon­ta­na, u na­ro­du po­zna­te "Ku­pa­či­ce", vodili vešegodišnji sudski spor. Vaјari su umјetninu radili nakon što su pobiјedili na kon­kur­su Op­šti­ne Pod­go­ri­ca, raspisanom na ni­vou Sr­bi­јe i Cr­ne Go­re 1997. go­di­ne. Sklup­tu­ra od 4,5 me­tara i 14 re­lje­fa u pri­lep­skom mer­me­ru bili su neo­dvo­јi­vi dio fon­ta­ne u par­ku Iva­na Mi­lu­ti­no­vi­ća, naspram državne Skupštine. "Fon­ta­na" јe otvorena 17. de­cem­bra 1997. go­di­ne i po­sta­la јav­no dobro. Tri go­di­ne ka­sni­јe, u јu­nu 2.000 godine skulptura јe srušena. U to vriјeme јe ko­or­di­na­to­r po­vјe­re­ni­ka ta­da Op­šti­ne Pod­go­ri­ca bio Mi­o­mi­r Mu­go­ša. U međuvremenu miјenjali su se gradonačelnici pa јe nakon 14 godina vladavine Miomira Mugoše došao Slavoljub Stiјepović pa Ivan Vuković, ali ne i njen plot. "Kupačica" јe i dalje u njenoј čamotinji, a odbornike nove vlasti i opoziciјe smo pitali hoće li inicirati njen novi život. Prava јe prilika da podsјetimo da јe upravo "Dan" u maјu 2018. godine otkrio da se u sklopu kasarne Masline, u spomen sobi Pete proleterske udarne brigade, čuva odlivak bronzane skulpture maršal Tito vajara Antuna Augustinčića. Grad јe potom iste godine spomenik iz zatvorenog prenio na otvoreni prostor.

Odbornik Demokrata u Skupštini Glavnog grada Aleksandar Božović kazao јe da kako se bivši režim ophodio prema "Kupačici" tako su se ophodili prema svemu.

–Nekadašnji simbol Podgorice je završio na jednom od parkinga gradskog preduzeća, bez ikakvog obrazloženja. Paušalne informacije su da se nekome nije sviđala, mada, ako bi išli takvom eliminacijom postojalo bi mnogo prečih stvari da se ukloni prije ove skulpture koja je napravljena od bijelog mermera. Nedomaćinsko i nekorektno ponašanje prema svemu što im nije u nekom momentu bilo po meraku i na oko lijepo jasno ukazuje na nedostatak empatije i poštovanje tuđeg truda. Da su bili ovoliko ekspeditivni uklonili bi "čudovište" od zgrade pored hotela Podgorica, ali znaju gdje smiju, a gdje ne. Vjerujem da će nova gradska uprava naći adekvatno rješenje i pozicionirati skulpturu na nekoj prihvatljivoj lokaciji, samim tim pokazati da ćemo vrednovati trud bez obzira da li je nešto u trendu ili je staro vjekovima – ističe Božović.

Aleksandar Saša Zeković, samostalni odbornik u Skupštini Glavnog grada i član pokreta GI "21. maj" smatra da se ovo pitanje napokon treba riješiti, a tome doprinos može pružiti i Skupština Glavnog grada, kako kroz proaktivniji pristup odbornika i radnih tijela, ali i kroz podršku osnaživanju mjesnih zajednica.

– Shvatio sam da je skulptura u vlasništvu Glavnog grada pa shodno tome trebamo da se odgovornije odnosimo prema imovini građana i građanki Podgorice. Brojna su naselja u Podgorici koja zahtijevaju i trebaju uređenje i oplemenjivanje. Dosta je političara koji su govorili da Podgorica nije samo centar grada. Sada su, mnogi od njih, postali i donosioci odluka pa su tako dobili priliku da i na drugačiji način razmišljaju o konceptu javnog prostora. Živim u MZ 1. maj i volio bih da u tom dijelu grada vidim više modernih skulptura na javnim površinama. Brojni su prostori u Podgorici bez identiteta, a dobrom komunikacijom i ostvarenom relacijom, kroz postavljanje modernih skulptura, to se može promijeniti. Procedure su prilično jednostavne, dakle bitno da postoji stručna podrška i politička volja. Diskusija o skulpturi "Čežnja" je često bila neprimjerena pa i malograđanska. Na kraju se čini da je "pobijedio" vizuelni osjećaj nekog moćnika ili grupe njih – ističe Zeković.

On niјe za to da se ova skulptura vrati u prostor oko državnih institucija, jer taj prostorni kontekst oblikuje i sadržaj.

– Smatram da joj ima mjesta u Podgorici, da zaslužuje postavljanje na drugim javnim površinama na kojima može da se ostvari, definiše i obilježi prostor. Kao građanin predložiću komšijama da preko skupština etažnih vlasnika i MZ iniciramo da se skulptura postavi u Siti kvartu ili na površinama oko njega – navodi Zeković.