Euro je stupio na snagu prije 26 godina, 1. januara 1999. godine, a danas je valuta u 20 država s 350 miliona stanovnika, od kojih je posljednja članica postala Hrvatska početkom 2023. godine.
Novčanice i kovanice eura prvi put su se 1. januara 2002. godine našle u fizičkom obliku u džepovima oko 300 miliona stanovnika članica evropskog monetarnog bloka, koji je tada činilo 12 država, prenosi Blic.
Tog dana, u istoriju su otišle nacionalne valute 12 članica eurozone - njemačka marka, francuski franak, italijanska lira, austrijski šiling, španska pezeta, grčka drahma i druge.
Tokom godina, broj članica evropskog monetarnog bloka se proširio na sadašnjih 19, pa su se tako i Estonci oprostili od domaće novčane jedinice estonske krune, Litvanci od litasa, Slovenci od tolara.
Ime euro je zvanično prihvaćeno 16. decembra 1995. u Madridu. Euro je uveden u svjetsko finansijsko tržište kao računovodstvena valuta 1. januara 1999, zamijenivši dotadašnju Evropsku obračunsku jedinicu (ECU), a tri godine kasnije su fizičke novčanice i kovanice eura postale stvarni novac u novčanicima Evropljana.
Mnogi finansijski analitičari i ekonomisti su na uvođenje eura gledali s podozrenjem, jer ne postoji država "Evrolend", kao garant nove valute koja je pretendovala da se suprotstavi dominaciji američkog dolara.
Evropljani su novu novčanu jedinicu prihvatili sa puno optimizma. Međutim, kriza državnog duga eurozone iz 2011. dovela je u pitanje opstanak eura, pri čemu su se hedž fondovi čak otvoreno kladili na kolaps jedinstvene valute.
Uprkos dužničkoj krizi, koja je u nekim zemljama eurozone trajala sve do 2018. godine, evropska valuta je opstala, a spremnost vodećih evropskih ekonomija, prije svega Njemačke i Francuske, da se snažnije krene putem veće integracije monetarnog bloka, uključujući zajedničko zaduživanje, znači da je euro dostigao zrelost i da ima sigurnu budućnost.
