- U obrazloženju presude sud navodi da je tuženi Katnić kao rukovodilac Specijalnog državnog tužilaštva, prilikom objave saopštenja i pratećeg dokumenta na internet stranici Specijalnog državnog tužilaštva dana 17.07.2017. godine, pod nazivom "Specijalno državno tužilaštvo predstavlja oblike specijalnog rata", postupao sa namjerom da advokatima Goranu Rodiću, Siniši Gazivodi i Mariji Radulović prouzrokuje štetu, budući da je bio svjesan da preduzetom radnjom - objavljivanjem sopštenja i sadržine telefonske prepiske advokata Rodfića i njegovih kolega advokata Gazivode i Radulović i klijenata, koja je pribavljena pretresanjem mobilnih telefona, koji su prethodno privremeno oduzeti pretresom advokatske kancelarije Rodić, u fazi postupka kada isti još nisu saslušani u svojstvu osumnjičenih, bez njihovog pristanka i bez odluke suda da se ista javno objavi, može narušiti njihova zakonom zaštićena prava ličnosti, navodi se u saopštenju.
Kako dodaju, presudom je navedeno daje Katnić pristao na posledicu koja je uslijed toga nastupila, a to je povreda prava na zaštitu privatnog života, na psihički (duševni integritet), prava na čast, prava na ugled, prava na prepisku i lične zapise, kao prava ličnosti. Sud je imao u vidu da je tuženi u uvodnom tekstu saopštenja naveo da prezentuje materijal koji je izuzet po naredbi sudije zbog sumnje da je advokat Rodić podstrekivao na davanje mita predstavnike kompanije "A.", međutim, zaključci koji prate sadržinu telefonske prepiske, nijesu bili predstavljeni kao osnovi sumnje, već kao izvjesne činjenice koje proizilaze iz prikupljenih dokaza.
- Po ocjeni suda javno objavljivanje telefonske korespodencije između advokata i klijenata, ne opravdava cilj koji je naveden u saopštenju - radi objektivnog informisanja javnosti i sagledavanja oblika i formi specijalnog rada, kao ni cilj na koji se tuženi pozivao tokom postupka - ispravljanje netačnih informacija u javnosti, budući da je tuženi kao Glavni specijalni tužilac imao pravo i obavezu da u odgovarajućem sudskom postupku zaštiti svoj integritet, kao i integritet tužilaštva, a ne da mimo krivičnog postupka objavljije telefonsku korespodenciju do koje se došlo pretresom, navodi se u saopštenju.
U obrazloženju odluke se dalje navodi da tužilaštvo treba da informiše javnost o svom radu, ali ne na način kojim se krše osnovna ljudska prava, pri čemu se mora voditi računa o interesima morala, privatnog života, nacionalnim i vjerskim osjećanjima, u svakoj fazi tužilačke aktivnosti, potrebi za ravnotežom između interesa javnosti da dobije informacije i zaštite privatnosti, časti i integriteta ličnosti, te da državni tužilac uvijek treba da vodi računa da lica koje su uključena u predmet budu adekvatno zaštićena.
- Dakle, tuženi je kao Glavni specijalni tužilac mogao zaštitu za sebe i institucije, te zaštiitu od ometanja u srovođenju pravde i otkrivanja učinilaca krivičnih djela, koje u saopštenju navodi kao razlog objave istog, da traži drugim putem u odgovarajućem sudskom postupku. Umjesto toga on je odlučio da, protivpravno, javno na sajtu Specijalnog državnog tužilaštva objavi telefonsku komunikaciju između advokata G.R., S.G i M.R. i klijenata, bez njihovog pristanka, koja je praćena komentarima i zaključcima SDT-a, što ukazuje da je tuženi prilikom objavljivanja spornog obavještenja postupao sa namjerom da navedenim licima prouzrokuje štetu u vidu povrede prava ličnosti. Takođe, sud je imao u vidu da su u predmetnom saopštenju i pratećem dokumentu korišćeni inicijali advokata i trećih lica, ali je isto bez uticaja na drugačiju odluku suda, budući da takva anonimizacija nije ispunila svoju svrhu, odnosno bila je nedovoljna za zaštitu privatnosti, jer se određivanjem zanimanja, kao i komentarima datim u saopštenju, lica na koja se odnosi predmetno saopštenje u krugovima u kojima se kreću jasno prepoznavala, te da je veliki broj medija objavio njegov sadržaj sa imenima lica na koje se sadržaj odnosi, zaključuje se u saopštenju.
