Predsjednik Crne Gore Milo Đukanović reagovao je na jučerašnje saopštenje Mitropolije crnogorsko-primorske SPC.
Reagovanje prenosimo u cjelosti:
“Ustavotvorci” iz Mitropolije crnogorsko-primorske htjeli bi da propišu i da me poduče šta su teme dozvoljene Predsjedniku države.
Nijesu ubjedljivije mogli da potvrde moje ocjene o bespravnom, vansistemskom, demokratskom i multivjerskom društvu neprimjerenom odnosu crkve Srbije i poslednje dvije Vlade Crne Gore, izabrane nakon našeg “oslobođenja” 30. avgusta 2020. godine.
Zato, da podsjetim:
Obaveza je, ne samo pravo Predsjednika države da govori i to veoma određeno o svakom ko pokušava da negira državni, nacionalni, kulturni i vjerski identitet države na čijem se čelu nalazi. Da govori protiv onih koji tvrde da je Crna Gora isto što i Šumadija; da su Crnogorci komunistički nakot i kopilad; da u današnjoj, dakle građanskoj Crnoj Gori Srbi žive lošije nego u Pavelićevoj NDH, te da je crkvi Srbije u Crnoj Gori danas teže nego pod Osmanlijama.
Obaveza je Predsjednika da digne glas protiv nasilničke prakse crkve Srbije da zloupotrebom državnog aparata sile brutalno ruši najsvetije vrijednosti društva u kojem tobože ostvaruje Božju volju - da osvajački, helikopterima Vojske Jugoslavije gazi viševjekovni međuetnički sklad na Rumiji i da helikopterima žalosne Vlade Crne Gore gazi dostojanstvo i ponos Cetinja i Crnogoraca.
Predsjednik ne treba samo da govori nego i da predano radi protiv svih koji pokušavaju da ukradu istoriju Crne Gore, lažima o tobožnjem 800-godišnjem kontinuitetu crkve Srbije u Crnoj Gori, dok joj je matična država Srbija priznala kontinuitet u trajanju 186 godina. I koji bi željeli da nam otmu istoriju tako što će nam, uz svesrdnu pomoć dvije poslednje Vlade Crne Gore i njihovih falsifikata - Zakona o slobodi vjeroispovijesti i tkz. Temeljnog ugovora danas oteti kulturno, istorijsko i sakralno nasljeđe Crne Gore.
A prije svega Predsjednik države mora da govori i da radi protiv onih koji u crnogorskom slobodarskom društvu i državi časne tradicije hrišćanske i istočno-pravoslavne crkve, duge i ponosne državotvorne istorije Cetinjske mitropolije-Crnogorske pravoslavne crkve, istorije časnih patriota, crnogorskih sveštenika i njihovih familija, dakle u takvoj Crnoj Gori za svece proglašavaju zlikovce i koljače nevinih žena i djece-Macu Vukojičića i Slobodana Šiljka i u takvoj Crnoj Gori danas većinu pravoslavnih sveštenika uvozimo. A preporuke za bogosluženje i čistu mantiju crnogorskog sveštenika su im prethodna iskustva iz BIA, 63. padobranske divizije ili neke n-te genocidne, iz ratova 90-ih. Treba li ćutke da ih pustimo da, nakon što su nacionalističkim zaluđivanjem nesrećni narod protjerali sa svojih vjekovnih ognjišta iz raznih krajeva bivše domovine i nakon što su nezasluženo utočište našli pod mantijom crkve Srbije u Crnoj Gori, da sada tim istim otrovom truju i smjerni narod građanske Crne Gore?
Neće moći. Nego, veoma glasno: i riječju i slikom, da bi svakom bilo jasno ko govori istinu, a ko bezočno laže. I tako, sve dok ne shvate da nijesu u srpskoj provinciji nego u građanskoj i evropskoj Crnoj Gori, sa hiljadugodišnjom državnom istorijom. Čije je važne stranice ispisala Autokefalna pravoslavna Mitropolija u Knjaževini Crnoj Gori-Crnogorska crkva.
