Prof. dr Branislav Radulović kaže da bi potencijalna „tehničko-prelazna“ vlada, ako bude formirana, bila bi jedna vrsta „baypass-a“ koji bi omogućio brzo održavanje prijevremenih parlamentarnih izbora. Govoreći o aktuelnoj političkoj situaciji Radulović je u intervjuu za portal Dana rekao da bi ta vlada na bi imala obrise „koncentracione“ vlade, sa izuzetno kratkim vremenom trajanja i sa vrlo ograničenim programskim ciljevima u cilju konsolidacije političkih prilika
Portal Dan: U kojoj mjeri postojeća nestabilna politička situacija može proizvesti i neki moguće pozitivan rezultat ?
Radulović: Crnogorska politička scena ušla je, nakon perioda stagnacije, u vrlo dimaničnu fazu, koja zbog česte promjene izvršne vlasti nosi obrise neigurnosti i neizvjesnosti, ali istovremeno može biti i jedan vid demokratskog sazrijevanja. Dakle, ne treba iskuljučiti i izvjesne pozitivne aspekte trenutne sistuacije. U prvom redu to je da više ne stoji prigovor da je Crna Gora država u kojoj funkcioniše nesmjenjiva vlast. Drugo, teško da je više moguće konstitusianje vlada na ranijoj referendumskoj podjeli ili principu „strogih i nepromjenjenih političkih saveza“. Treća pozitivna posljedica je da sazrijeva svijest da vlade čija bi se podrška zasnivala samo na minimalnih 41-nom mandatu u Skupštini bile bi jako nestabilne i kratkoročne. Zato u budućnosti treba očekivati da se stranke više usmjere ka političkom centru i jačanju svog kolacinog kapaciteta i traženju zajedničkih platformi nego isticanju razlika. To bi dovelo da nakon narednih izbora se prave „šire“ koalicije koje bi obezbjedivale da izvršna vlast funkcioniše u punom ustavnom mandatu i da se građanima pruži tako neophodna stabilnost, sigurnost i izvjesnost. Dakle, u perspektivni možemo očekivati neku vrstu „semafor – crveno, žuto, zelene“ kolacije po uzoru na trenutnu njemačku vladu.
Portal Dan: Da li se to odnosi na potencijalnu „tehničku-prelaznu“ vladu ?
Radulović: Potencijalna „tehničko-prelazna“ vlada, ako bude formirana, bila bi jedna vrsta „baypass-a“ koji bi omogućio brzo održavanje prijevremenih parlamentarnih izbora, jedankost političkih subjekata u izbornom procesu, a samim tim i priznanje rezultata izbora od svih učesnika, što ranije često nije bio slučaj. Dakle, ona bi imala obrise „koncentracione“ vlade, sa izuzetno kratkim vremenom trajanja i sa vrlo ograničenim programskim ciljevima u cilju konsolidacije političkih prilika. U prvom redu obaveza bi joj bila da pruži čvrste garancije EU partnerima da će Crna Gora ostati doljedna u vodjenju usagalšene evro-atlanske spoljne politike, posebno u kontekstu trenutne ratne krize u Ukrajni. Na taj način postojala bi velika izvjesnost da se od strane EU partnera rok za deblokadu insitucija sistema, koji je bio planiran za 31 jul, na izvjestan način prolongira za 31.12. i da, u slučaju uspješnog ishoda tog procesa, Crna Gora se vrati u svoju „ubrzanu evropsku agendu“. Za realizaciju ovoga cilja bilo bi jako dobro ukoliko bi u „tehničko-prelaznoj“ vladi bio što veći broj političkih subjekata, po mogućnosti u zbiru većem od 2/3 ukupnog broja poslanika.
Portal Dan: Da li je „platforma“ za formiranje te „tehničko-prelazne“ vlade sadržana u 5 tačaka o kojoj je pisao „Dan“ i za koje se pretpostavlja da bi bile prihvaćene od strane EU ?
Radulović: Zasigurno da u tih pet tačaka treba tražiti „najmanji zajednički imenitelj“ koji bi bio bio faktor sinergije subjekata koji bi Crnu Goru iz trenutnog stanja ozbiljne političke i institucionalne disfunkcije doveo do brzih i regularnih izbora, a zatim do formiranja 45-te stabilne, političke, četvorogodišnje i programske vlade.
Portal Dan: Koliko se može očekivati da i ovoga puta „međunarodni faktor“ bude presudan u koncipitanju ustrojstva buduće vlade ?
Radulović: Ulogu međunarodne zajednice ne treba ni precjenjivati ni podcjenjivati. Rješenja trabaju da budu proizvod saglasja crnogorskih političkih aktera, koji istovremeno bi trebali znati da ako želite da budete član nekog „kluba“ morate poštovati pravila tog kluba. Dakle, politička i društvena scena Crne Gore bi trebala, uz vođenje usaglašene evro-atlanske spoljne politike i na unutrašnjem planu da implementira i demonstrira evropske politike i pravila ponašanja i zasigurno da bi ta i takva politika bila podržana i od stane evropskih partnera. Neuspjeh deblokade insitucija sistema, nije dio „evropske agende“ i usljedila su vrlo jasna i precizna upozorenja, jadnako kao što će zasigurno usljediti i podrška za slučaj sprovodjenja usaglašene strategije za izlazak iz krize, sadržane u naznačenih pet tačaka. Stoga, na ukupnoj crnogorskoj političkoj ali i društvenoj sceni je da sada pomogne da u „drugom pokušaju“ ispunimo svoje dogovorene obaveze iz evropske agende, konsolidujemo politički proces, vratimo funkcionalost blokiranim institucijama i u konačnom svi politički akteri, u što kraćem roku, provjere svoj legitimitet kod birača na izborima.
