O Brujićevoj poeziji akademik Darko Tanasković je zapisao da su "stara vremena od bespočetnosti tekla i ostavljala svoje biljege na zemlji i u ljudima, a novo vrijeme nas zapljuskuje sve novim i novim talasima, i onim šušteći tihim i onim urlajuće rušilačkim, neprestano roneći obale čovjekove izvjesnosti u pogledu njegove sudbine u tkanju opšte povjesnice".

Pjesništvo Đorđa Brujića, smatra Tanasković, nije prevashodno mistično ili namjerno inicijacijski mistagogično, odnosno da u njemu prevladavaju nekakvo izravno propovjedničko vjersko nadahnuće ili vokacija.

Đorđe Brujić

– Naprotiv, u ovim zgusnutim stihovima osjeća se snažna linija istinski modernog, egzistencijalističkog, pa i pesimističkog doživljaja svijeta i čovjekovog položaja u njemu - smatra Tanasković.

Prema njegovim riječima, "otuda i utisak o metafizičkoj krstoobraznosti njegove poetike, u kojoj vertikala presijeca i osvjetljava horizontale starih i novih vremena. Krsta, zna se, nema ni bez vertikale, ali ni horizontale... A spoznaje Smisla ne može biti bez čovekovog svedočenja o njima".

– Brujićev dar je elementaran, a pjesnički govor oplemenjen i prosijan meditativnim meandriranjem, poniranjem i uspinjanjem između zemlje i neba, uvijek i na zemlji i na nebu, a nadasve u ljudskom egzistencijalnom nemiru (i moralnom nemirenju) sa obezljuđujućim snagama iskonskog Zla. Rječiti toponimi sa zavičajnog i šireg srpskog nacionalnog prostora i ličnosti čija imena nose snažan simbolički naboj važna su stilska sredstva Brujićevog zasićenog, ali ne i neprohodnog poetskog rukopisa - riječi su Tanaskovića.

On ističe da se "u Brujićevim pjesmama, mikrokosmos i makrokosmos zrcale jedan u drugome, kao u kakvoj dinamičnoj monadi, dovršenoj u svojoj unutrašnjoj (pjesničkoj) ravnoteži, ali i u stalnoj, vibrirajućoj otvorenosti prema opštem Smislu svih stvari", stoji u saopštenju iz KZ SNV Crne Gore.