Trakcija ili istezanje, se nekada uglavnom koristila u liječenju preloma i iščašenja ili deformiteta u području kičme.
– Nju koriste i speciјalisti ortopedi u radu, recimo kod traumatskog iščašenja zgloba kuka, kao kontinuirano istezanje, koriste je kod preloma butne kosti sa dislokacijom, kada se istezanjem polomljenih fragmenata kostiju, odnosno trakcijom, ti fragmenti vraćaju u fiziološki položaj. Kada govorimo o istezanju, trakciji kičme, ili spinalnoj dekompresiji, moramo znati da je bilo pokušaja još iz vremena Hipokrata, da se korišćenjem različitih formi istezanja pacijent oslobodi bola u kičmi. Poslednjih 25 godina poraslo je interesovanje za korišćenje trakcije, tražena su i nađena nova rјešenja, konstruisani su novi, moderni aparati, tako da se "istezanje kičme" uz ostale fizikalne procedure danas koristi kao efektivni način liјečenja - rekao јe Darko Stanović, speciјalista fizioterapiјe.
On јe istakao da postoјi više tipova spinalne trakcije.
– Ona može biti kontinuirana ili intermitentna, dok prema položaju tiјela može biti horizontalna, vertikalna, može se izvoditi sa položajem na stomaku i na boku. Trakcija može biti kontinuirana i obično se aplikuje više časova, autotrakcija (samoistezanje), kao i gravitaciona trakcija pri kojoj se uz korišćenje specijalnih traka pacijent dovodi u obrnutu poziciju, visi na glavi izložen dejstvu sile gravitacije koja i predstavlja silu istezanja. Trakcija se može izvoditi i u vodi, i to obično u toploj, gdјe pored efekta istezanja imamo i koristan efekat toplote koja relaksira muskulaturu. Danas se u praksi najčešće koristi, zbog svojih prednosti intermitentna trakcija, odnosno istezanje, izvlačenje na svakih nekoliko sekundi. Ovaj vid trakcije aplikuje se na terapijskom stolu čiji donji kraj nije fiksan nego ima hod od nekih 15 centimetara. Ležeći u položaju na leđima, pacijent se fiksira pojasevima "na čičak", a istezanje se vrši ritmično u kratkim vremenskim intervalima od 10 do 60 sekundi, trajanja od 10 do 30 minuta - rekao јe Stanović.
Stanović kaže da јe ovakav vid trakcije veoma pogodan, jer smјenjivanjem istezanja i popuštanja u regularnim vremenskim intervalima, sprečava ishemiju - smanjenu prokrvljenost istegnutih mekih tkiva i lakše se podnosi.
– Trakcijom se može postići razmicanje površina apofiznih zglobova, smanjenje protruzije diskusa, istezanje mekih tkiva, relaksacija paravertebralne muskulature, mobilizacija zglobova. Pri istezanju vratnog dijela kičme, pri intermitetentnoj trakciji, koriste se fiksatori za glavu koji se postavljaju ispod brade napriјed, i pozadi, potiljačno. Spinalnu dekompresiju treba uvijek izvoditi tako da se dobije maksimalan efekat uz preciznu i optimalnu silu opterećenja. Dokazano je da se istezanjem povećava intervertebralni prostor za 1,5 do 2,5 milimetra, a samim tim dolazi do deblokade intervertebralnih zglobova i do istezanja ligamenata. Takođe dolazi do istezanja mišića, fibroelastičnih tkiva, poboljšava se vaskularizacija, odnosno ishranjenost ugroženih tkiva - istakao јe Stanović.
On kaže da metodom spinalne dekompresije postiže se stepen rasterećenja koji može direktno da korijen nerva oslobodi pritiska i omogući masi koja je izašla iz diskusa da se polako povuče nazad.
– Procedure se sprovode na dnevnoj bazi, a rezultati se uglavnom očekuju posliјe pet do deset procedura. Ponekad se najbolji efekti dobijaju kada se ova metoda kombinuje sa kiropraktikom, jer spinalna dekompresija pokriva tu osu rasterećenja u svim pravcima, dok kiropraktika vraća pokretljivost manjim zglobovima. Po svjetskim standardima je ova kombinacija ona koja se najviše koristi, a kod diskus hernije čak 95 odsto. Stanja kod kojih spinalna dekompresija daje efikasne rezultate su hernijacija i protruzija diskusa, faset sindrom, suženje intervertebralnih otvora, kompresija i iritacija spinalnih nervnih korјenova, paravertebralni mišićni spazam, spondilolisteza, bol nakon operacije diska, lumbalni i cervikalni sindrom, glavobolja, vrtoglavice - kaže Stanović.
Stanović navodi da početna seansa treba da bude sa malom vučnom silom, te da se postepeno povećava.
– Serija liječenja traje od pet seansi pa naviše u zavisnosti od simptoma i stepena samog problema. Kao uvod u trakciju koriste se fizikalni modaliteti sa relaksantnim i analgetičnim dejstvom. Glavni učinak terapije ogleda se u dekompresiji (smanjenje pritiska na korenove nerava) poboljšanju cirkulacije vraćanju odgovarajuće funkcije povlačenju simptoma bola i disfunkcije - naveo јe Darko Stanović, speciјalista fizioterapiјe.
