Juče je u Danilovgradu umro crnogorski pjesnik Žarko Mališić (1936–2024).

Mališić je rođen u Danilovgradu, a srednju školu završio u Vršcu. Više godina je boravio u Francuskoj, gdje je zasnovao porodicu. Po povratku u Crnu Goru radio je kao direktor Kulturnog centra u Kotoru i bio veoma zaslužan za njegovu obnovu poslije zemljotresa. Osnovao je Ogranak Matice crnogorske u Danilovgradu, njime rukovodio deset godina, do 2019. godine i pretvorio ga u aktivnu gradsku kulturnu institucija. Poslednjih godina života bio je teško bolestan.

Mališić je rano počeo da objavljuje poeziju po brojnim listovima i časopisima u Jugoslaviji, a pjesme su mu prevedene na strane jezike i uvrštene u više antologija.

Objavio je zbirke poezije „Nevine noći“, 1966; „Raskršća“, 1970; „U krilu zemlje“, 1976; „Rascvjetali kamen“, 1980; „Njiva od kamena“, 1987; „Velja paprat“, 1999; „Maslina uz kuću“, 1999; „Svici u polju“, 2005.

Oskar Davičo je napisao da „stihovi Mališića mnogo podsjećaju na njegove planine: svaki ima svoju težinu i svaki je vrh za sebe, taman od dubine i prozračan od visine“.

Kritičar Miodrag Maksimović smatra da njegov jezik „nosi nešto od tajne velikog pjesničkog bića“ a književnik Dragan Nikolić da je „ambicija njegove pjesme u jeziku, ona ne teži porukama izvan jezika“, dok pjesnik Dragan Kolundžija konstatuje da „u ovoj poeziji ima nešto kao kod Bretona,od one slutnje koju imamo u svojim snovima i nesanicama“.

Žarko Mališić je sahranjen u krugu porodice u Danilovgradu.